Bevalling

 

 

In de nacht van 18 op 19 maart 2001, had ik de hele tijd al zo'n onbestemd gevoel.... Voelde me niet echt lekker. Toch had ik nog niet het idee dat ik aan het bevallen was. Ik was de avond van tevoren overgeplaatst naar een twee persoonskamer, omdat ik in principe nog een hele tijd moest blijven en dan een kamer waarin veel verloop is, niet echt leuk is. Als je elke keer moeders weg ziet gaan, met kind, en jij moet daar nog een hele poos liggen, dan zakt je de moed in de schoenen.  Ik werd dus geplaatst bij een vrouwtje dat ook nog een aantal weken moest blijven , want dan krijg je een iets beter contact. Op zich natuurlijk een heel lief gebaar, ware het niet dat ik die eerste nacht  al begon met bevallen!!

s'Nachts was ik op en af wakker, ergerde mij aan de geur van een hyacinth die op de kamer stond en was onrustig. Tegen de ochtend de verpleging toch maar gebeld en gezegd dat ik dacht dat ik weeën had. Ik werd aan de CTG scan gelegd en er werden weeën geregistreerd. Dus de verloskundige, van het ziekenhuis, werd gebeld en Wilfried natuurlijk. Want als ik eenmaal bezig  ben is het vaak zo gepiept.     De verpleging bracht me naar de verloskamers en daar werd alvast door de verloskundige een infuus met weeënremmers aan gebracht. Omdat het natuurlijk nog veel te vroeg was om te bevallen. Ik was nog maar net 32 weken. De verloskundige liet de gynaecoloog bellen, omdat ik aangaf dat de baby er aan zat te komen.  De gynaecoloog kwam binnen en zonder ergens naar te vragen, of te kijken, werd ik getoucheerd. Ik had nog geen ontsluiting en de baby lag nog heel hoog, dus ik kon in principe nog geen weeën hebben, volgens de beste man. Dus......Hij ging, maar niet voordat hij ( naar ik later hoorde), flink tegen de verloskundige tekeer was gegaan!! Omdat zij hem zonder reden had laten komen. En hij me zonder reden had getoucheerd. Dat had dus niet gemogen, omdat ik gescheurde vliezen had en als ik nu niet zou bevallen, was de kans op infectie veel groter geworden...!! ( De .....Ik mag niet schelden op de heren, maar ze zouden zelf eens een baby moeten krijgen, dan wisten ze dat niet iedere vrouw bevalt volgens het boekje en ik al helemaal niet..!!)

 Ik werd weer naar kamer gebracht en toen begon de hel pas goed..!! Ik bleef weeën houden, dus ze bleven de remmers ophogen. Op een gegeven moment had ik een hartslag van 130. ( Even ter vergelijking, dat is de hartslag van een sporter op topprestatie) Maar die had ik dus constant. Ik lag echt te shaken in bed. Ik was op dat moment alle besef van tijd al kwijt, dus ik weet geen precieze tijden van gebeurtenissen. Ik weet nog dat mijn schoonzus kwam tijdens spreekuur en dat ik alleen maar dacht: "Ik wilde dat je ging!" Op een gegeven moment was er weer het gevoel van 'Het gaat nu gebeuren', dus weer werd de gynaecoloog gebeld. Ditmaal was het een ander dan mijn eigen arts, want die had immers nachtdienst gedraaid. Ook hij kwam en toucheerde mij. Nog niets....en weer werd ik terug gebracht naar de kamer, omdat op dat moment de verloskamer nodig was voor een vrouwtje dat WEL aan het bevallen was.

Daar ging ik dus weer.....volop in de weeën, ondanks de weeënremmers en geen mogelijkheid om die nog op te hogen, want ik zat al op de top!! Toen flipte ik totaal.......Ik had het niet meer, dacht dat ik gek werd...... Weer werd de gynaecoloog gebeld en die kwam een poosje op mijn bed zitten. Met zijn hand op mijn buik, voelen of ik wel weeën had. Hij begon een heel gesprek. Dat ik rustig moest worden, dat ik een half uur per dag extra, met de rolstoel, van bed mocht. En nog voor toilet en douche. Dat mijn weeën geen weeën waren, nog niet eens harde buiken en dat het nog wel een hele poos kon duren voor het zover was....... (Ik wist ook nog niet hoe dat voelde, ik was ook nog nooit bevallen.....!! ) Als ik er aan terug denk, word ik nog woest, echt kwaad.....!!!   

 Maar hij ging weer....... Toen dacht ik bij mezelf: "Ik ga naar het toilet om te persen ( Ik durfde sinds de eerste bevalling niet meer te persen op het toilet, omdat ik Melanie bijna op het toilet gekregen heb! )  Zo gezegd, zo gedaan!! Wilfried was nog steeds bij me in het ziekenhuis en hij  is voor de deur gaan staan. Mocht er iets gebeuren, dan kon hij hulp halen. Ik zat nog maar net en toen werden de weeën nog veel heftiger, dus ik moest maken dat ik weer op het bed kwam... Dat ging niet zo heel snel, want ik kreeg bij elke stap die ik deed, een wee!! Toen ik op het bed ging zitten, kreeg ik persweeën. Snel de verpleging gebeld.... De zuster die kwam  ( naar later bleek mijn beschermengel tijdens de eerste bevalling) kende mij en mijn manier van bevallen. Zij riep snel de gynaecoloog met de woorden: "Als die vrouw niet bevalt, eet ik mijn schoenen op!!" De gynaecoloog kwam aan mijn bed met de woorden: "Als er nu niets is, ga ik naar huis!!!!!"  Wat voelde ik me in de steek gelaten door deze man!!!!!

Maar hij toucheerde me en toen bleek ik dus 2 cm ontsluiting te hebben. "Maak haar maar klaar, maak de O.K  maar klaar, we gaan naar boven." Omdat de baby in stuit lag, moest ik een sectio. (keizersnede) Het duurde niet lang of ik was op de O.K en toen begon het lange wachtten, want meneer had nog eerst een tangverlossing op de verloskamers!! Op een gegeven moment zeg ik tegen de anesthesist: "Nu moet hij opschieten, want anders poep ik hem er zo nog uit!!" Ik kon voelen dat de baby daalde en ik mocht niet persen, hij mocht niet normaal geboren worden. Toen de gynaecoloog kwam, moest ik nog weer voorover om een ruggeprik te krijgen. ik had het idee dat de baby helemaal in de knel kwam te zitten. Toen ik niets meer voelde werd de sectio uitgevoerd en onze zoon werd geboren....

In de OK. Met Thea, mama's beschermengel!!

          

 Ik mocht hem snel een kusje geven en toen werd hij afgevoerd naar het verwarmde bedje. Wilfried liep mee om te kijken of alles erop en eraan zat. Er werd gevraagd naar zijn naam en toen moesten we dus nog even nadenken, want we hadden al die tijd wel een naam gehad, maar ik had in Zwolle nog een naam gevonden die ik nog mooier vond. Wilfried zei toen tegen mij; "Jij mag het zeggen!" Ik hoefde niet lang na te denken..... "Yannick, dan word het Yannick.....!!!!"

    ©webdesign Ine 2005