Op woensdag de 10de moet ik met Melanie naar de orthoptiste. Ze blijkt een brilletje te moeten. Die gaan we dus de volgende dag uitzoeken. Daags na terugkomst uit Groningen kunnen we hem dan ophalen!

We moesten ons maandag morgen om half 11 melden in het AZG. En dinsdag morgen om 8 uur is hij al geholpen. Maandag hadden we eerst alle onderzoeken. Een ECG, een thoraxfoto en bloedprikken (tot 2 keer toe) Yannick kon de witte jassen op een geven moment wel weg kijken! Het hing er nog om of de operatie door ging, want zijn longen waren niet helemaal schoon.. Maar na wat overleg door de artsen en de anesthesist, kon het toch door gaan. De anesthesie deed nog wel even moeilijk omdat er geen foto's waren van Yannick's nek en we wel zeiden dat hij een AAI had. Maar Dr. Talsma zei dat ze niet moesten zeuren.. ;-) Standaard moet er opgepast worden op de nekjes van kinderen met DS. Dan deden ze nu nog maar iets voorzichtiger. Daar deed een foto niets aan af...

Dinsdag morgen (15 juni, onze trouwdag!!) om kwart voor 7 waren we weer bij Yannick op kamer. Hij kreeg toen een goedje waar hij helemaal HIGH van werd..;-)) Hij leek wel dronken. Om 8 uur zijn we met hem naar de operatie kamer gelopen en het laatste stukje heb ik alleen gedaan me Yannick. Wilfried moest buiten wachten. Het doet pijn je kindje daar achter te laten en toen ik naar buiten liep toen Yannick lachend en zwaaiend in slaap was gevallen, moest ik dan ook huilen! Tot die tijd had ik me, omwille van Yannick, toch behoorlijk flink gehouden. Yannick is het troostende type, dus hij zou me willen troosten wanneer hij me zag huilen, en dat kon niet!

Toen begon voor ons het grote wachten... Dan is 2 en een half uur lang.... Om kwart voor 11 kregen we het verlossende telefoontje, dat Yannick op de recovery was en dat we zo naar hem toe mochten. Dr. Thalsma belde zelf en vertelde me dat ze Yannick geen parapluutje hadden gegeven. In eerste instantie was ik dus bang dat het gaatje te groot zou zijn geweest..... Maar dat was het dus niet!! Het was te klein om er iets aan te doen..... Hij had zoiets nog nooit mee gemaakt. Dat hij tijdens de eerste echo's een groot gaatje had gezien en dat achteraf, na de slokdarm echo een ballonnetje op te hebben geblazen in het gaatje, veel kleiner bleek te zijn.Ze hebben nog overwogen het parapluutje toch te zetten, omdat ze bezig waren, maar de kans dat er complicaties op zouden treden, nadien, waren groter dan de kans dat hij hier eerder door zou komen te overlijden. De kans dat er een bloedstolseltje los zou komen is wel degelijk aanwezig. En hij zei:"Dan zul je zien... dan is Yannick net dat jongetje waarbij het wel gebeurt!!" En daarin geef ik hem gelijk! Als Yannick met dit kleine gaatje gewone levenskansen heeft, ben ik tevreden. Wel viel er bij mij een grote last van de schouders toen ik er aan dacht dat we ook voor een open hart operatie hadden kunnen kiezen......... Met alle gevolgen van dien.... Ik dankte God op mijn blote knieën (bij wijze van spreken) dat we dat niet hebben gedaan. Hij heeft dus wel een operatie gehad, en ook zijn lies is gewoon aangeprikt... Maar maar op 1 plaats. Voor het ballonnetje. En de slokdarm echo is ook natuurlijk geen pretje.

Tegen de avond kwam een vriendinnetje van de msn (en Ouders Online) ons even opzoeken. Het was onze eerste ontmoeting en dus best spannend. Maar het klikte.... en vooral tussen haar en Yannick. Ze was op slag verliefd op onze kanjer. Want een kanjer is het... Zeker weten!!