2 Juli had Jeffrey een kijkochtend op zijn toekomstige school. Op dezelfde school, als waar zijn zusjes naar toe gaan. En waar, naar ik hoop, Yannick straks ook naar toe kan! Ik heb hen al eens gevraagd hoe zij er tegen over stonden, als Yannick terzijnertijd bij hen op school zou komen. Dit was zeker niet negatief. Gelukkig.

Op vrijdag 5 Juli ben ik met Yannick naar de KNO- arts geweest. Yannick was onderweg in slaap gevallen en hij is bij de KNO arts niet wakker geweest. Hij had genoeg aan de brief, die hij gekregen had van het audiologisch centrum. Daar stond dus in dat Yannick last had van vocht achter het middenoor en van veel verkoudheden. En doordat hij steeds neusverkouden is, laat hij heel veel de mond open hangen, wat hij normaliter niet doet! Dus de conclusie luidde: TV buisjes zetten en neusamandelen verwijderen. Als het goed aanslaat ben ik hiermee tevreden, want het is ook voor zijn spraakontwikkeling natuurlijk heel belangerijk dat hij goed hoort. Nadien ben ik even naar de kinderafdeling gelopen. Dat doe ik meestal als ik in het ziekenhuis geweest ben. Daar aan gekomen, kwam de kinderarts, met reanimatieset, net uit box 8. Een opvang box voor de afdeling. Met hem kwam er een couveuse uit met baby. De moeder van het kindje had veel verdriet, omdat haar kindje werd verplaatst naar een ander ziekenhuis! Op zulke momenten "I count my blessings! " Wat hebben wij een geluk gehad, vorig jaar!!! Het had zo anders kunnen zijn.

Deze maand ben ik ook begonnen een map in elkaar te zetten voor in de ziekenhuizen van Hengelo en Enschede. En voor verloskundigen en verloshuizen. Toen Yannick geboren is hebben wij in het ziekenhuis geen informatie gehad over een plaats waar we terecht konden met al onze vragen. En die waren er na een poosje... legio. Niet in eerste instantie, maar na een paar maanden wil je toch wel graag iets meer weten. Ik heb mijn informatie uit de krant moeten halen. Er stond een stukje in over de zoon van Bernadette Wieffer en daaronder het telefoonnummer van haar. Daar heb ik toen op gereageerd.  En ik denk dat ouders die het er moeilijker mee hebben vanaf het begin, best wel graag direct informatie willen hebben. Ik heb er dus een verwijzing in gezet naar de SDS en een verwijzing naar de mailgroep van Rob. Want contact met andere ouders met een kindje met Down is heel fijn. Ik voel me er heel prettig bij. In eerste instantie had ik dit niet gedacht. Nu achteraf denk ik; "Hadden we dit maar eerder geweten!" Dan was het misschien zoveel gemakkelijker geweest.

11 Juli moest ik met Yannick weer voor controle naar dr. Bakker. Hij was heel tevreden en vond de informatiemappen een goed idee. Dus heb ik er gelijk maar wat naar de couveuse/ kinderafdeling gebracht en naar de kraamafdeling. Daar werden dus weer de nodige zusters ontmoet, die het elke keer weer leuk vinden om Yannick te zien! Op de kraamafdeling was zuster Barbara, ook zij was tijdens mijn ziekenhuis opname heel erg betrokken met ons!! En naar nu blijkt, nu nog. Je word toch elke keer weer herkent, natuurlijk vooral als Yannick bij me is. En bijna iedereen kent nog zijn naam! Leuk !!!

Deze week kreeg ik een nieuwe leesmap. Hierin zit ook de Margriet. En in dat  blad stond dus deze week een stukje, dat me heel veel verdriet deed. Ik snap deze dingen niet. Ik kan me er niets bij voorstellen. Het was het verhaal van een vrouwtje dat een zwangerschap af had laten breken. Ze was bijna  twintig weken zwanger  van een kindje met Down Syndroom! En natuurlijk moet je respect hebben voor de keuzes van anderen. Maar als je zelf een kindje hebt met Down Syndroom, die daarbuiten bijna niets mankeert, vind ik dit hele moeilijke onderwerpen! Misschien, als dit kindje verder geen overlevings kans had, dat ik het dan nog enigszins kon respecteren...Maar als contactpersoon moet je natuurlijk ook voor deze dingen begrip op kunnen brengen. Al vind ik het heel moeilijk!!

15 Juli was de fysiotherapeute van Yannick weer hier. Het zitten gaat al steeds beter. Hij gaat schuin zitten, met zijn handjes op de grond nog, maar het begin is er! Ik heb haar de map laten zien die ik gemaakt had en ze heeft hem gelezen.  Toen ik haar zei dat ik ze gemaakt had voor de ziekenhuizen in Hengelo en Enschede, zegt ze tegen mij: "Doe er mij maar een paar mee voor Almelo, want daar werk ik ook nog!" Nou, mooier kan het niet!! Nog meer promotie!! En dat alles voor het imago van onze kindjes en natuurlijk als steun voor de nieuwe ouders!

Deze maand ben ik ook nog even koffie wezen drinken bij de buurvrouw, annex schoonzus. Vooral haar jongste dochter ( Yannick's nichtje) is idolaat van hem!!

23 Juli is Anke dus hier geweest. Helemaal uit Rotterdam! Samen met Victor en Gina. Het was hartstikke gezellig en de kinderen hebben zich ook heel leuk met elkaar vermaakt. Victor was op een gegeven moment zelfs alleen aan de wandel gegaan. Dat was natuurlijk iets minder. Voor een kereltje dat nog niet zo lang loopt, was hij een heel eind gekomen. Maar voor de rest was het een geslaagde dag, die zeker voor herhaling vatbaar is. Victor is een heerlijk ventje. Hij is, buiten zijn wandelingetje om dan, heel lief geweest. Ondanks Anke's verhalen, dat hij zo af en toe heel ondeugend is. Natuurlijk worden die verhaaltjes van Anke bijna allemaal verteld met een 'big smile' !!! Zij adoreert haar zoon net als wij de onze. Het ging allemaal heel goed. Er zijn verder dan ook geen gekke dingen gebeurt. Ook Gina heeft zich heerlijk vermaakt met onze dames!! En Yannick vond het allemaal ook wel gezellig, volgens mij!! Het was een intensieve dag, want ik  was s'avonds doodop!!

Anke en ik hebben ook lekker bij kunnen kletsen. We hebben de video nog even gekeken, waar Yanncik op staat. Die video is gemaakt toen hij 6 dagen oud was. Hij was nog zo klein.... Ik kan me daar nu zo geen voorstelling meer van maken, maar als ik de video kijk, komt alles terug!! Zijn hele hand was zo groot als mijn vingertop!! Zijn hele koppetje paste in de palm van mijn hand!! En als ik nu dan zie hoe groot hij al is geworden! Het is echt een wonder, dat men kindjes, zo klein, in leven kan houden. En in Yannick's geval eigenlijk zonder extra problemen. Want ik heb deze maand even gekeken op de site van ouders van couveuse kindjes( zie Links), maar als ik dan zie, hoe anders het kan gaan. Wij hebben met Yannick heel veel geluk gehad!!!!! En nog!!!! Hij is een heerlijk ventje.

Vrijdag 26 Juli is Margret jarig. Eén van mijn twee zusjes. Yannick's 'tweede' mama. Hij is met haar heel vertrouwd. Margret is mijn hoop in 'bange' dagen. Als alles hier dreigt vast te lopen, qua werk, komt zij me even helpen. Ze is zelf in verwachting van de derde. Uitgeteld op 20 September. Ik heb haar wel eens gevraagd of ze niet bang is om een kindje te krijgen met Down Syndroom. Haar antwoord is steevast: "Nee, waar moet ik dan bang voor zijn?? Het zijn toch heerlijke kindjes. Kijk maar naar Yannick. Alleen als er dan nog iets bij zou komen, zou ik het erg vinden voor het kindje!" Ik hoop dat ze zo optimistisch blijft. Ik weet uit verhalen dat het ook anders kan. Maar ze was dus jarig en daar moesten we even naar toe. Het was gezellig en ook mijn zwagers zus was nu overstag. De eerste keer dat ze Yannick zag, was ze wel iets afwachtend. Maar de tweede en derde keer waren weer als vanouds. Gewoon gezellig. Alleen Margret's schoonouders vinden Yannick nog steeds een "blötje". Dit is Twents voor een zielig kindje!!

De zondag erop hebben we met haar gezin lekker gebarbequed. Het was heerlijk weer, dus de kinderen konden lekker in het badje. Ook Yannick ging voor het eerst in de zwembroek! En in bad. Hij vond het schitterend. 

©webdesign Ine 2005