Nou, we zijn begonnen. Er liggen al stapels thuisopleidingen op het bureaublad en op 17 februari heb ik een oriënteringsgesprek met mensen van de Scheidegger!! Waarschijnlijk zal het een opleiding worden in de administratieve richting, want de andere richtingen zijn echt niet te betalen!! Tjonge wat is dat duur zeg!! Dan mag ik toch echt wel eerst een baan zoeken! Misschien de cursus massage, die is nog wel te doen! Maar de opleiding visagie en schoonheidsspecialiste….. Ik begin er geloof ik niet eens aan. Veel te duur!!

Ook pluis ik de kranten al uit naar een adresje waar ik eventueel al wat centjes zou kunnen gaan verdienen. Ik word heel ongeduldig nu!! Heb me iets in het hoofd gezet en wil dan ook graag beginnen…. Hoezo 10 jaar stil gestaan…. ;-)

Verder ben ik deze week weer verder gekomen met mijn aanvraag voor PGB. (persoons gebonden budget) voor mijn beide jongens. Voor Yannick om meer begeleiding te krijgen op school en in huis. En voor Jeffrey. Om hem 2 x per maand naar een logeergezin te kunnen sturen…En in de vakantie enkele weken. En ik zeg dat nu wel héél gemakkelijk, maar het heeft me héél wat gekost om zover te komen. Ik heb het idee mijn kind "weg" te doen! Ik was/ ben het met Yannick niet nodig (geweest) en nu met Jeffrey wel….. Héél dubbel..!! Maar ik wil ook kiezen voor mezelf en voor de rest van het gezin! We lijden allemaal onder de situatie zoals hij nu is! Jeffrey is héél erg negatief aanwezig en ik wil niet weer terug naar af! Niet weer het traject van de crisis opvang in! Geen FF en geen IOG. Ik wil het NU goed doen!! Kiezen voor mezelf!! En als het mij goed gaat, gaat het met het gezin ook beter!! Toch…?? Of is dat egoïstisch gedacht….?? Ben ik nu teveel met mezelf bezig…?? Ik weet het af en toe niet meer….. Voor mijn gevoel maak ik de goede keuze! Intuïtie……….

16 februari. Ik heb waarschijnlijk een baan! Niet dat wat ik voor ogen had, maar ik ben er wel héél erg blij mee! Ik word misschien een collega van Wilfried. Ik ga dan naar de Agrarische bedrijfsverzorging. Als Agrahulp. Dus als hulp in het voorhuis. Niet op de boerderij, maar in huis! Deze week Wilfried eens gevraagd of er bij hem op het werk geen plaats zou zijn voor mij! Ow, misschien wel is zijn reactie. Dan moet ik even vragen! Dus hij zijn werkverdeler gebeld en die was direct héél enthousiast. Hij moest het nog wel even overleggen, maar volgens hem kon het geen probleem zijn! Er was dringend behoefte aan een extra kracht en ze waren eigenlijk al van plan een advertentie te zetten. Maar hij zou me terug bellen. Maar al wie er belt, geen werkverdeler…. Dus ik begin hem al een beetje te knijpen....

20 februari. Afgelopen vrijdag had ik ook nog een gesprek met iemand van de Scheidegger.  Ik had me opgegeven voor een cursus Basiskennis Boekhouden. Het zag er allemaal heel belovend uit. Er zou zelfs werkbegeleiding bij zitten. Hulp bij het vinden van een baan! De kosten vielen me ondanks alles toch gigantisch tegen…. Maar ja, als je een baan wilt…….

Maar s’nachts kwamen de bedenkingen… Ik had nu toch waarschijnlijk een baan en het was (is) wel een gigantisch gat in onze begroting…. Ik kreeg spijt. En heb Wilfried dus s’nachts nog verteld dat ik het niet ga doen! Ik zeg het af! Even nakijken wat de opzegtermijn is en daar direct werk van maken. Dus ook dat heb ik nu geregeld. Alles is weer aangetekend terug gegaan!

En vandaag de stoute schoenen maar eens aangetrokken en Wilfried gevraagd toch nog even te bellen naar zijn baas. Tja, hij was vergeten te bellen, maar het was oké! Deze week komt hij om de papieren in orde te maken en dan ben ik officieel werkneemster bij de AB Oost. Jippie….. Mijn eigen baan en zelf weer centen verdienen. Ik was er aan toe. Om weer andere onderwerpen als de kinderen te krijgen. Om weer met mensen te kunnen praten over andere dingen….

Mocht alles gigantisch tegen vallen, dan kan ik alsnog een opleiding gaan doen! Maar nu, nu ben ik alleen maar héél blij dat ik werk heb!! Een echtte baan! Niet meer hele dagen thuis zitten, maar letterlijk de boer op………..

27 Februari. Een enerverende week hebben we weer achter de rug! Vakantie hadden de kinderen hier. En natuurlijk is het leuk als de kinderen een paar dagen vrij zijn. Je hoeft niet zo vroeg je bed uit en het kan allemaal iets relaxter……. Nou ja, in een ‘gewoon’ gezin kan dat! Hier zijn er toch nogal wat verplichtingen waar gewoon aan voldaan moet worden.

Maandag dus gewoon logopedie. Voor Jeffrey en Yannick. Voor deze keer hadden we ze op 1 dag gepland, anders moest ik deze week nog een keer! Vroeg uit de veren dus, want we moesten er om half 9 al zijn. Later op de dag kwam een vriendinnetje van Melanie logeren en die blijft tot donderdag!

Dinsdagmorgen met Yannick naar de KNO arts. Kijken of zijn buisjes nog aanwezig zijn. En dat waren ze gelukkig. Volgende afspraak over een half jaar!

De woensdag zijn we relaxt begonnen. ‘s Middags moesten we naar de bieb. Bleek toen we daar waren dat we ook nog een cd-rom vergeten waren, dus ik mocht naderhand nog eens terug!! Hoezo kilometervreter…?? ;-)

Op donderdagmorgen was ik met de vaatwasser aan het uitpakken, (leve onze afwastruus!!) toen ik in ene een heel ‘gevaarlijk’ geluid hoorde…… Boink…rolderdebolder….boink…. rolderdebolder….. Kaboem……… Wwhhheeee, wwwwhhheeeee…… Ojee…… Yannick!!!!! Hij is van de trap gevallen… Van boven naar beneden…. En beneden aan de trap vol met zijn gezicht op de plavuizen….. !! Auw……

Ik heb hem direct opgepakt (wat dus eigelijk nooit mag..... :-( ) en getroost! En natuurlijk direct arnica druppels toegediend! Zodat de zwelling niet door zou zetten! Achteraf bezien bleek dat een gouden ingeving, want hij heeft er maar een klein blauw plekje aan over gehouden. Ik denk dat het feit dat hij heel ‘onnozel’ naar beneden is gekomen, zijn geluk is geweest. Hij heeft zich niet verzet. Had hij dat wel gedaan, dan was er denk ik meer schade geweest! En natuurlijk ben ik direct bang voor zijn nek, omdat hij een AAI heeft, maar het is allemaal wonderwel meegevallen!

En daarna was het een kwestie van hem in de gaten houden, dat hij niet buiten bewustzijn zou geraken ofzo!! Maar het is gelukkig goed gegaan!

Vrijdag was op zich een rustige dag. Alleen `s nachts kwam Yannick met een pseudo-kroep aanval te zitten… Dus stomen op de douche, wat hij niet echt leuk vind. En dus ook gigantisch tegenwerkt. Daarna toch de pariboy maar aangezet en met hem op bed gaan liggen. Langzamerhand werd het iets beter en na een poosje viel hij toch weer in slaap en wij dus ook! Maar in de ochtend (half 7) kreeg hij opnieuw een aanval. Opnieuw heb ik hem verneveld en Ventolin toegediend. In de hoop dat het beter zou worden. En na een poosje sliep hij dus ook weer! En doezelde ik ook nog even weg. En toch…… In de loop van de dag veranderde er weinig. Yannick bleef zwaar ademhalen en hij zat de hele dag tegen een kroepaanval aan! En we durfden hier niet de nacht mee in en hebben dus de huisarts gebeld! We mochten komen en hij stuurde ons direct door naar het ziekenhuis! En omdat ik al een beetje een voorgevoel had heb ik dus direct een pyjamaatje en schoon ondergoed meegenomen. En mijn gevoel was juist! Hij moest blijven. Hij kreeg direct medicatie tegen de zwelling in zijn hals en hij werd `s nachts verneveld met stoom. Midden in de nacht belde de nachtverpleging….. Of wij iets wisten om Yannick weer in slaap te krijgen want hij was wakker en zette de afdeling op stelten…  Hahahaha ja, we hebben het maar niet gezegd, maar als ze hem even bij in bed hadden genomen was hij wel weer in slaap gevallen…

Zondag ben ik om 10 uur naar hem toegegaan. Hij was al in de speelkamer. Toen hoorde ik dus ook de verhalen. Hij had de badkamer onderhanden genomen en was al in verschillende gangen geweest! Hij had de zusters flink laten lopen. Gelukkig konden ze er allemaal nog wel om lachen! Ze vonden hem een heerlijke vent! Net als wij!! En om 12 uur, na de visite van de arts, mocht ik hem dan toch weer mee naar huis nemen! De zware ademhaling was weg en er was geen reden meer hem langer te houden! Gelukkig….. Snel naar huis…

En vandaag is het weer maandag. De kinderen zijn weer begonnen op school en Yannick heeft een dagje vrij van alles. Geen logopedie en geen PPG. Lekker helemaal niets.

En ik, ik ben blij dat we weer ritme in het leven krijgen! Gewoon weer gewoon…… Een gewoon gezin!!

©webdesign Ine 2006