In het begin van deze maand viel er in een paar uur een dik pak sneeuw. Omdat Yannick nog niet kan lopen en wij niet in het bezit zijn van een slee, heb ik hem even voor het raam gezet in de kamer. Melanie, Melissa en Jeffrey waren wel buiten, maar Melanie kwam op een gegeven moment weer naar binnen. Yannick vond het heel spannend dat er sneeuw ballen werden gegooid naar hem. Het lijkt natuurlijk net echt als je voor het raam staat!!!

4 Februari komt Ilse dus voor het laatst!! Ik had nog snel een mooie bos bloemen gekocht, want dat was dus wel het minste dat ze verdiend had. Eigenlijk is haar verdienste niet in geld uit te drukken!! De tijd was te snel voorbij! Ze heeft beloofd Yannick in ieder geval via de site te blijven volgen!! Dus Ilse, mocht je dit lezen.... Heel hartelijk dank voor al je inspanningen. Jammer dat je het niet meer mee maakt dat Yannick loopt!!

's Middags komt Erna, de PPGster! Zij brengt zo af en toe dus heel leuk speelgoed mee, dat we een poosje mogen gebruiken. Deze keer had ze een hele mooie knikkerbaan mee genomen!

Verder zijn we deze maand naar een oom en tante van mij geweest. Hij is ziek en moet binnenkort geopereerd worden. Daarom wilde ik er voor die tijd nog even naar toe. Ook heeft Melanie een paar foto's gemaakt van het vernevelen van Yannick. Dit gebeurt dus op ons bed. 's Morgens voor het opstaan en s'avonds is het een gezellig ritueel, ook voor de andere kinderen. Er word nog een beetje geknuffeld en gespeeld en dan naar bed!!

De 14de februari komt de nieuwe fysio. Petra. We hebben haar al eens eerder gehad in de tijd dat Ilse vakantie hield! Ik ken haar en haar manier van werken al een beetje en daar mee ben ik ook heel tevreden!

's Avonds word ik gebeld door radio Borgende! Of ze mij een interview af mogen nemen op maandag??!! Natuurlijk,.... graag! Ze willen een beetje informatie over de koffie-ochtend volgende week zaterdag. En ik stem maar al te graag in!! Alle reclame is welkom! Dus houd ik 's maandags mijn eerste radio-interview! Zenuwen heb ik niet. Ik geef antwoord vanuit mijn hart, dus waarom zou ik dan zenuwen hebben!! En het gaat goed. Eén van de vragen is, of het ook kwetsend is, als mensen over onze kindjes praten, als mongooltjes?? Ja, natuurlijk is dat kwetsend!! Misschien niet voor alle ouders, maar wel voor veel!! Vooral omdat het ook nog eens als verschrikkelijk scheldwoord gebruikt word!! En waarom we een koffie-ochtend organiseren??  Nou,.... het antwoord lijkt me logisch, vooral gezien het grote aantal aanmeldingen!! Er is gewoon behoefte aan lotgenoten contact.

Woensdag rijd ik nog even weer naar Jolandy. Voor een kopje koffie. Als ik aan kom zit Dazzle in de box en is Jolandy in geen velden of wegen te bekennen. Maar Dazzle is in ieder geval al eens blij ons te zien. En even later komt ook Jolandy van boven. Het gaat goed met Dazzle, al is ze qua lichamelijke ontwikkeling iets langzamer als Yannick. Ze tijgert en gaat op haar kont door de kamer, als ze de kans krijgt!! Wel is ze in geestelijke ontwikkeling onze Yannick iets voor, heb ik het idee! Al is onze vent natuurlijk ook lang niet gek..!! ;-)) Hij begrijpt heel goed wat je zegt; alleen kan hij nog niet antwoorden. En dat is zo af en toe best frustrerend.

20 FEBRUARI. Een dag om niet meer te vergeten!! Yannick heeft vandaag zijn eerste twee pasjes gezet!! Los. Het ging nog wel wat wankel, maar ze waren er toch echt!! Wat er dan door je heen gaat!! Dat is met geen pen te beschrijven!! Dit is echt weer een mijlpaal. We zaten met z'n allen gezellig naar Sesamstraat te kijken. Yannick stond een eindje van de bank vandaan en wilde er toch wel heel graag naar toe. En in één keer waren ze er.... Twee pasjes.... Los..... En nu maar hopen dat dit niet eenmalig was! 's Middags hadden de kinderen carnaval op school. Dit jaar had ik alle kleren zelf gemaakt! Wel een heel karwei, maar ik vind het heel leuk om te doen. Margret en ik hebben nu dan ook af gesproken dat we een avond in de week uit gaan trekken om zelf kleren te  maken!!

22 Februari. De grote proef! Onze eerste koffie-ochtend. Ik rijd 's morgens samen met Melanie en Yannick naar Hengelo. Ik laat Melissa en Jeffrey bij Margret thuis, want anders word het te druk. Krijg ik niet de kans om alles in de gaten te houden en ook nog te praten!! De aanmelding is gigantisch! En naar om 10 uur blijkt, de opkomst ook!! De ruimte waarin we zitten word bijna te klein. Er zijn sowieso 20 gezinnen met hun kindje met Down Syndroom. Plus de andere kinderen die mee gekomen zijn!! Ik denk dat er al met al toch wel zo'n beetje 60/65 man was!! Zeer zeker voor herhaling vatbaar dus. Leuk was het ook, om toch nu al twee leden van de mailgroep te ontmoeten! Het lijkt wel of er steeds meer mensen, ook uit Twente, bij komen op de groep!! De behoefte voor contact is er dus wel degelijk!! Gelukkig, mijn gevoel heeft me niet in de steek gelaten! We zagen ons al zitten... Carla en ik, met onze kids en voor de rest niets!! Maar uit de aanmeldingen bleek dus al het tegendeel!! We gaan dit dus ook zeker voort zetten. Carla heeft nog een paar foto's gemaakt. En mij er ook een paar gemaild. Ik ken nog niet alle namen, maar hoop dat dat met de tijd beter wordt!! Het viel mij vooral op dat ook de broertjes en zusjes heel gemakkelijk om gaan met de andere DS kindjes. Ook heel voorzichtig als dat nodig is. Er was er zelfs één geweest die maar één of twee kindjes met DS had gezien.....  ;-))

25 Februari gaan we met de speelleergroep van Yannick naar een speelparadijs in Almelo. Dolle Pret is de naam van het speelparadijs!! Alle kinderen mogen mee. Dus ook de broertjes en zusjes! En de kinderen zijn vrij van school, dus gaan héél graag mee!!We verzamelen bij 'juffrouw' Marion in Almelo en gaan vandaar uit naar Dolle Pret. Als we daar aan komen blijkt het nog niet open te zijn. Maar gelukkig.... Om 10 uur is het dan toch zover en kunnen we naar binnen. Alle kinderen vermaken zich prima. Ook Yannick's 'vriendinnetje' Vesa is er. Zij gaat op dinsdagmorgen naar de speelleergroep. Dus normaal lopen ze elkaar net mis. Maar nu waren bijna alle kinderen er.

Om 12 uur gaan we moe, maar voldaan, zoals dat zo mooi heet, naar huis!! De kinderen vonden het eigenlijk veel te kort. Ze hadden nog wel langer willen blijven! Maar het was goed zo. Yannick was doodmoe!!

Donderdag had Yannick echt een dag dat hij zijn lopen oefende. Te pas en te onpas zet hij een paar pas en valt dan weer op zijn kontje!! Het is heel gaaf om te zien. En het doet je als ouder zijnde wel wat hoor! Het is toch een teken dat het er aan zit te komen!! Misschien nog voor zijn verjaardag....????

Op vrijdag is Petra er weer. Zij heeft dus de primeur wat het lopen van Yannick betreft. Toch is het jammer dat Ilse dit niet meer mee maakt. Ze heeft er zoveel aan gedaan en net nu zij er niet meer is, begint Yannick te lopen!!

©webdesign Ine 2005