1 Februari is Yannick thuis gekomen. Hij had in het ziekenhuis al wel steeds heel veel last van obstipatie, nu hij vast voedsel kreeg. Maar dit was geen reden hem nog langer in het ziekenhuis te houden. We waren dol gelukkig dat het gewone leven weer kon beginnen. Ook voor de andere kinderen was dit een verademing. Eindelijk mama weer gewoon thuis. Maar het was net of het niet zo mocht zijn!!! Toen ik Yannick s'morgens gevoed had, begon hij spontaan te spugen. Dit was ik eigenlijk niet van hem gewoon. Maar ik gaf het nog op het ongewone, dat hij nu s'morgens weer borstvoeding kreeg. Toen ik tegen 9 uur opstond liep ik langs zijn kamertje en wat ik toen hoorde, deed mijn hart sneller kloppen. Niet van blijdschap, maar van angst!!! Ik liep zijn kamer binnen en wat ik toen zag...   Hij had al z'n eten er weer uit gespuugd.  Normaal spuugde hij bijna nooit. Ik had het niet meer en ben huilend de trap af gelopen en heb direct de kinderafdeling van het ziekenhuis gebeld. ( Ik had permissie gekregen om rechtstreeks te bellen en hoefde niet eerst naar de huisarts.) Ik heb uitgelegd wat er aan de hand was en dat ik bang was dat Yannick helemaal verstopt zat. Hij had al een paar dagen geen of weinig ontlasting gehad. Ze hebben toen Dr. Bakker opgebeld en die zou mij weer bellen. Het duurde nog een hele tijd voor hij belde en toen zei hij dat ik s'middags wel even mocht komen voor een maisolie klisma. Dus tegen half twee ben ik er naar toe gereden en Yannick kreeg een klisma. Hij werd al op gewacht door Roel, want die had toevallig dienst. Toen ik weer met hem thuis was begon de klisma al te werken. Hij had hier heel veel verdriet van. Het deed hartstikke pijn, want het was keihard.  Hij kon niet meer eten, hij zat helemaal vol...!!!  Als moeder zijnde doet je dit pijn.  Hij is in de maand februari nog een paar keer weer voor zijn benauwdheid naar het ziekenhuis geweest, maar hij hoefde er gelukkig niet te blijven. Wel ben je elke keer als Yannick verkouden word, bang dat het weer verkeerd zal gaan. Dit zal de eerste tijd ook nog wel zo blijven! Van dr. Koss hebben we zolang een vernevelapparaat te leen,  tot Yannick z'n eigen heeft gekregen.  Want zonder vernevelen gaat het dus niet.

Februari was de maand van het huwelijk tussen prins Willem - Alexander en Maxima. Dit kon men bij de dames op school natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dus werden er trouwjurken gechatterd bij een bruidsjaponnen- atelier waarin de kinderen zich naar hartelust mochten verkleden. Ik had het geluk dat er een camera in de buurt was, toen Melanie zich verkleed had. Want zeg nou zelf. Is het geen plaatje???

Deze maand hebben we weer bezoek gehad van Yannick's vriendinnetje. Dazzle doet het, net als Yannick, hartstikke goed en ze vermaken zich prima met elkaar!! Het is toch eigenlijk heel frapant dat er in een plaats als Haaksbergen, nu twee kindjes met Down Syndroom zijn, in dezelfde leeftijd!! Haaksbergen is namelijk niet eens zo'n hele grote plaats. (±24000 inwoners) Voor ons is het natuurlijk wel heel fijn. Je hebt toch heel veel raak vlakken.

©webdesign Ine 2005