2 December ga ik s'morgens naar het ziekenhuis met het idee dat ik niet zonder Yannick naar huis wil...!! Goed teken.. Toch??? Ik wacht de hele morgen op de kinderarts en tegen de tijd dat hij zijn ronde loopt zit ik met Yannick in de speelkamer te eten en loop hem dus mis. Ik zeg tegen Ingrid, één van de pedagogische medewerksters: "Ik hoop dat ik hem zo toch mee mag nemen!" Ze gaat kijken of de co-arts nog op de afdeling loopt. En gelukkig blijkt Karin er nog te zijn en zij vind het goed!!! Wel moeten er nog een paar afspraken gemaakt worden voor bijvoorbeeld de controle foto en een afspraak bij de kinderarts. Maar daarna mag ik hem toch mee nemen. Naar huis!!! Gelukkig.  En nu maar hopen dat het een hele poos duurt voor we weer komen!!

5 December vieren we Sinterklaas avond. Sinterklaas komt bij ons niet persoonlijk. Alleen Zwarte Piet brengt stiekem de cadeaus. Ook Yannick krijgt de nodige cadeaus. Een paddestoel, waar hij bij kan staan en waar allerlei speeltjes op zitten. En nog een paar kleine dingetjes. Voor Jeffrey hebben we de video van Bob de Bouwer!! Hij is helemaal verkocht. Bij ons op het platteland, moet je om al de zenders te kunnen zien, een schotel hebben met een digitaal kastje. De schotel is er bij ons, maar dat digitale kastje wachten we nog even mee!! Dus hij kan normaliter de zender waarop Bob is, niet zien. En toch kent hij het hele liedje uit z'n hoofd!! Prachtig.

Wat een verwennerij!!!

10 December doet Yannick zijn eerste pasjes. Nog wel aan mijn hand, maar het begin is er. In het begin moest je hem bijna optillen aan zijn handen om hem te laten lopen. Nu zet hij de pasjes zelf. Wel maakt het verschil of hij naar je toe, of van je afloopt. Van je aflopen wil hij namelijk niet!! Hij probeert steeds zijn voeten op die van jouw te zetten. Zo gauw ik een foto heb, zal ik hem plaatsen.

Op 16 december brengt Erna een loopwagentje mee voor Yannick. We proberen het natuurlijk direct. En als je hem iets aanspoort en de kar iets tegenhoud, loopt hij!!! Gaaf...!! Het gaat de goede kant op.

En oefenen maar!!

Ik knutsel ook maar eens een kerstkaart in elkaar. Andere jaren hadden we altijd standaard kaarten en dit jaar wilde ik het eens anders doen. Ik had in eerste instantie een kaartje gemaakt met alleen Yannick erop... Maar heb dat toch maar gauw veranderd!! We hebben vier kinderen en niet maar één!!!

Het uiteindelijke resultaat.

17 December ga ik met Yannick kijken bij de speel-leergroep in Hengelo. Ik ga er naar toe met de gedachte dat ik informatie op wil doen voor mijn contact -ouderschap. Niet om Yannick daar aan te melden, omdat het toch het speciale circuit is!! Ik word op gewacht door Marian Everlo en zij brengt me naar de groep. We maken kennis met Lucy en Marion en met zes kinderen die er spelen. Leuk is het om te zien dat er nog een jongetje met Down Syndroom aanwezig is. Terwijl we daar zijn verontschuldigd Marian zich even, omdat ze nog meer ouders krijgt om te komen kijken. Die wil ze ook even welkom heten. Wie schets mijn verbazing als ik zie wie dat kindje is, waarvan de ouders komen kijken. Het is Vesa, het meisje dat begin dit jaar bij Yannick op de afdeling lag, in het ziekenhuis. Ook zij word waarschijnlijk opgegeven. Het blijkt een hele leuke ochtend te worden en Yannick vind het prachtig. Maar als Lucy vraagt of ik Yannick opgeef, zeg ik dat dat niet de bedoeling is. Ik wil hem nog graag thuis houden. Hij is mijn laatste kindje!! Straks na de zomervakantie gaat hij hopelijk naar de peuterspeelzaal. Thuis gekomen van deze leerzame ochtend, kom ik toch aan het twijfelen. Yannick vond het er zo leuk, hij kan er zoveel leren. En als hij daar één ochtend in de week naar toe zou gaan, wil nog niet zeggen dat hij straks niet naar de peuterspeelzaal kan!! s'Avonds vraag ik Wilfried, wat hij er van zou vinden als ik Yannick op zou geven. Zoals met zoveel dingen zegt hij:"Dat moet jij maar beslissen, want jij bent de hele dag bij hem! Maar wat mij betreft mij is het goed." Dus ik geef hem op!! Er moeten nog wat formulieren in gevuld worden, maar als alles mee zit, gaat hij in januari beginnen. Ook hoor ik dat Vesa op gegeven is!! Leuk, oude bekenden.

19 December moet ik voor controle naar de kinderarts. Maar eerst moeten we longfoto's maken. Yannick is weer bezig koorts te krijgen en dat geef ik dus ook door aan Dr. Bakker. Hij onderzoekt Yannick en temperatuurt hem ook nog even. Hij heeft 39.2 gr koorts. De foto's worden bekeken en daaruit blijkt dat de longontsteking wel heel wat minder is geworden, maar nog niet helemaal weg!!! Ik krijg een kuurtje Bactrimel mee en na die kuur gaan we door met een onderhoudsdosis. Ook het vernevelen mag ik des gewenst opvoeren tot 5/6 keer per dag.

20 December. Een jaar sinds de grote opname van vorig jaar!!! Ik ben op dit moment toch weer bang dat we Yannick niet thuis houden met de Kerst!!! Hij is de hele dag al heel verdrietig. Hij had s'avonds, toen ik hem naar bed bracht 40.04 gr koorts...... Hij snottert en pompt met zijn ademhaling en ik vind hem er gewoon heel ziek uit zien... Ik heb hem  nog wel in zijn bedje gelegd, ik hoop maar dat het goed blijft gaan en dat hij niet eerder als morgen wakker word en dan weer veel beter is.Het is vandaag dus precies een jaar geleden dat hij op genomen is en met dat in mijn achterhoofd, heb ik nu een hele dikke brok in mijn keel.... Ik vind dit toch wel moeilijk... Als hij nu gewoon lekker in zijn vel zat!!! Ik heb de foto's gisteren gezien, ze zagen er niet helemaal schoon uit, maar er zat toch ook (nog) niet zoveel. Dus ik weet niet hoe ik dit bekijken moet. Is hij opnieuw ziek aan het worden of zal dit nog een rest uitwerking zijn??? Om 21.00 uur word Yannick weer wakker en hij huilt bittere tranen. Hij is nog steeds ontzettend warm, ondanks de paracetamol zetpil die ik hem gegeven heb! Om 21.30 uur toch maar de kinderarts gebeld. Hij zei dat ze er in het ziekenhuis ook niet meer voor kunnen doen, als wat ik nu thuis doe. Daarin heeft hij natuurlijk gelijk! Maar het doet me gewoon ontzettend pijn mijn kindje zo te zien.
Hij kan hem natuurlijk (en dat wil ik ook niet) niet elke keer op gaan nemen. Maar het is voor mij zo'n crime om dit weer mee te maken en ik ben het vertrouwen een beetje kwijt. Misschien ben ik wel overbezorgd, maar daar kan ik dan niets aan doen!! Ik kan ( vooral wat Yannick betreft) niet goed zien dat mijn kids ziek zijn!! Dan heb ik liever zelf wat ;-)) En dat is natuurlijk ook niet goed, want dan ligt het hele gezin op de kont!!
 
21 December. Yannick is nog steeds thuis en zal dat naar alle waarschijnlijkheid (hoop ik) ook wel blijven.
 Vanmorgen was Yannick in eerste instantie wel goed gehumeurd, maar later kreeg hij toch weer verdriet. Ik heb hem getempt en hij had iets verhoging. Nog niet echt koorts, maar dit is s'morgens!! En vaak loopt het in de loop van de dag alleen maar op! Na de zetpil is hij nu weer goed geluimd! Ik weet dat is maar schijn, maar toch! Hij hoeft zich niet ziek te voelen, om ziek te zijn!! (in mijn ogen. Maar het blijft de hele dag goed gaan, dus misschien hebben we nu het hoogtepunt wel gehad. Ik hoop het.  En mijn grootste hoop is, nogmaals, dat hij met Kerst thuis is!!

De 24ste december hebben we een kinder- kerstviering. Heel leuk dat we nu eens met de hele familie kunnen gaan! Het doet me echt goed! Melissa en Jeffrey zaten een paar banken voor ons, omdat de dienst echt voor hen bedoeld was. Yannick vond vooral de liedjes heel leuk. Op een gegeven moment zat hij bijna te dansen in de bank.

Na de dienst even kijken bij de kerst kribbe.

De eerste kerstdag hadden we mijn zus Margret met familie op bezoek. We hebben een hele gezellige dag gehad. We hebben gezellig gegourmet. Voor de kinderen hebben we kleine pannenkoekjes gemaakt in de pannetjes. Ze hebben zich heerlijk vermaakt. En deze Kerst kon natuurlijk ook niet stuk!! De hele familie bij elkaar...... 

De kleinste van Margret en Gerben word al weer drie maand. Qua grote doet hij niet zoveel onder bij Yannick. Hij was nu al 68 cm en ruim 6 kilo zwaar. Bij Yannick vergeleken dus een echte reus!! Je zou niet zeggen dat er 18 maand leeftijdsverschil in zit!!!

Jorian

03-10-2002

 
 

Melissa

Gewoon een mooie foto met kerst!

 

De tweede kerstdag waren de kinderen en papa aan het televisie kijken. Ik was even aan het surfen op het net en Yannick kroop gezellig door de kamer. Op een gegeven moment hoor ik een doffe dreun..... Ik kijk achterom en wat zie ik...???? Yannick zit onder de kerstboom. Hij heeft hem omver getrokken. Gelukkig had ik daar al een beetje rekening mee gehouden, er zaten weinig breekbare ballen in! Op het moment zelf schrok ik me dood. Nu achteraf kan ik er om lachen. Het was een heel koddig gezicht!!

Ook oud en nieuw hebben we gezellig met ons zessen gevierd. Voor mij kan het eind van 2002 niet meer stuk.

Op naar een nieuw jaar. Met naar ik hoop geen opnames van Yannick in het ziekenhuis!! Op naar 2003!

©webdesign Ine 2005