4 Augustus hadden we hier op het erf een familiedag. Alle broers en zussen van Wilfried, met de kinderen waren uit genodigd. Bijna iedereen was er. We zijn eerst wezen klootschieten. En daarna hebben we een barbeque georganiseerd. Maar dan niet met een barbeque maar met een grote pan. Yannick is bij al zijn neven en nichten geliefd.

Toen het feest bijna af was zijn de kids het gazon op gegaan om even lekker met de oudere neven en nichten te ouwehoeren!! Oftewel fösselen, zoals we dat hier plegen te zeggen.

Dinsdag 6 Augustus is Marijke Assink hier geweest. Haar ken ik ook van de mail groep. Ze had een oproepje geplaatst op de site van Summer Breedeveld, dat ze graag contact wilde met een ander gezin met een kindje met Down. Het liefst niet te ver van haar woonplaats!! Ik heb haar dus maar eens gemaild. We hadden al contact in de groep en ik had haar ook al ontmoet in Monkey Town.( Zie 7 April) Ze kwam samen met Esmee, haar bijna twee jarige dochter met DS en haar zes weken oude dochter Danique. Het waren alle twee mooie dames en ook Esmee heeft zich prima vermaakt hier. Marijke was een beetje bang dat Esmee het op een schreeuwen zou zetten. Dat deed ze bij sommige gezinnen, als ze zich niet op haar gemak voelde, maar hier ging het gelukkig prima. We hebben lekker bij kunnen praten en hebben elkaar beloofd dat we dit vaker gaan doen. Ook met de heren erbij!!

s'Middags kwam de fysio en we hebben het staan in de box maar eens even geoefend. Dat ging best redelijk. Maar Yannick doet dat nog niet vanzelf.

Vrijdag 9 Augustus zijn we samen met het gezin van Margret naar de Waarbeek geweest.  Dat is een pretpark voor de kleinere kinderen, hier bij ons in de buurt. In Hengelo. Ze konden overal in. Zelfs Yannick is in heel veel attracties geweest. Alleen Melanie had zo af en toe pech, dat attracties maar tot 6 jaar gingen. Maar samen met je kleine broertje mag het dan wel weer!!! Toch wel gemakkelijk soms, zo'n baby broertje!

Zondag 11 Augustus zijn we naar de Fun & Food Farm geweest in Oldenzaal.  Dichtbij de Hulsbeek. Een grote recreatieplas. Maar de Fun & Food Farm is een overdekte speelplaats. Drie verdiepingen hoog en heel leuk voor de kinderen.

Voor Yannick was deze speelplaats ideaal. Op de zachte gele balletjes, die overal op de grond lagen, moest hij al zijn spiertjes aanspannen om rechtop te blijven zitten. Maar ook de rest van de kinderen vonden het prachtig. Er was een speciale disco hoek, met muziek en video's van K3. Dus feest voor de dames.

En weet je wat het mooiste was?? Toen we s'middags thuis kwamen en ik Yannick in de box zette, ging hij vanzelf rechtop zitten. Met zijn handjes los. Yes, yes.... Dat hebben we ook weer gered! Weer iets dat hij toch maar geleerd heeft. Met elke prestatie die hij levert, word mama steeds enthousiaster. Zelfs Wilfried, die normaal heel nuchter is, vind het geweldig als Yannick weer iets geleerd heeft. En natuurlijk ook zijn broer en zussen. Vooral Melanie begrijpt heel goed dat het bijzonder is, dat Yannick weer iets geleerd heeft. Dat alles niet zo vanzelfsprekend is!!!

Dinsdag 13 Augustus is nog steeds een mooie zomerse dag en ik heb nu eindelijk wel eens zin om een eindje te gaan fietsen. Nu Yannick stevig zelf zitten kan, neem ik mijn kansen waar. Maar eerst moeten de banden van de fietsen geplakt, want ze staan al zo lang nutteloos in de garage. In eerste instantie kon ik niet fietsen , toen ik in verwachting was van Yannick, i.v.m  mijn bekkeninstabiliteit en daarna duurde het dus heel lang voordat Yannick zelf zitten kon!! Dus ik had sowieso vanaf Juli 2000 niet meer gefietst. Ik zou het bijna verleren.  Maar het kwam er dus toch van en tegen half vier ben ik weg gefietst, naar Margret toe. Zij woont zo'n 5 km van ons vandaan. Melanie en Melissa fietsten met mij mee. En Jeffrey zat achterop, Yannick voorop.  Het was een hele voorbereiding, maar het is gelukt. Bij Margret aan gekomen, zag ik dat mijn moeder daar ook was. ze was met de kussens van het bankstel aan het werk. Yannick kroop over de vloer en op een gegeven moment zegt mijn moeder tegen mij:" Ine, kijk eens wat Yannick doet!!" Ik kijk en wat zie ik.... Yannick heeft zich tegen de kussens op getrokken. Dus hij staat.... Nog wel in een hoek van 90°, maar toch, het begin is er!!

18 Augustus is Jeffrey jarig. 4 Jaar is hij geworden, kleuterschool leeftijd. Hij mag dat morgen dan ook direct gaan proberen....met hele dagen naar school. Maar eerst gezellig verjaardag houden en we hebben geluk, het is lekker weer, dus zitten we buiten. Opa en oma's zijn gekomen. Peetoom en peettante met eega's en kinderen.  En mijn oom uit Australië, die toevallig weer in Nederland is, is er ook!! Hij was er voor het laatst toen Jeffrey net geboren was.

De volgende dag moest hij naar school en hij heeft direct de eerste dag getrakteerd. Kinderen zongen voor hem, met een echt zelf gemaakt orkestje. Yannick vond het allemaal prachtig om te zien en te horen. Ik hoop echt van harte, dat hij straks naar deze school toe kan!! Het is een hele fijne school, met een goede instelling naar de kinderen toe.

Op 19 Augustus ben ik tussen de middag druk met het klaar maken van het middag eten, als ik ineens een gil hoor uit de woonkamer. "Mama kom eens kijken............Yannick staat!!!!!", roept Melanie uit de kamer. Ik loop er snel naar toe.... en ja hoor, meneer staat in de box. Alleen, zonder hulp heeft hij zich in een onbewaakt ogenblik op getrokken aan de spijltjes. Je kunt wel nagaan hoe trots ik was en ben!! Alweer een mijlpaal. Het gaat nu wel heel snel.

Ook moet ik deze week aan het werk met het geboortekaartje voor Margret, mijn zusje. Zij is 20 September uitgeteld van haar derde kindje en ze heeft mij gevraagd het geboortekaartje te ontwerpen. Ik zal ter zijner tijd misschien het kaartje nog wel op de site zetten, maar dat kan nu natuurlijk nog niet. We hadden al wel iets leuks ( shockerends) uit gedacht, maar toch maar niet gedaan. Bij het maken van de foto's  hadden we Yannick in het wiegje gelegd, maar toch maar niet gebruikt. Maar de foto was leuk!!

Woensdag 21 Augustus moesten we naar het ziekenhuis met Yannick. s' Morgens om 8 uur moesten we er al zijn. Hij moest geholpen worden aan de neusamandelen en hij kreeg buisjes. Leuk is anders, maar we zijn al volleerd, want al de andere kinderen zijn vorig jaar ook al geholpen. Melissa is zelfs al twee keer onder het mes geweest in een maand. Zij heeft ook al een oog correctie gehad, omdat ze loenste. Maar nu was dus Yannick aan de beurt. Hij moest nuchter zijn, dus de borstvoeding mocht hij niet hebben. Ik heb hem een zetpilletje gedaan en toen zijn we maar gegaan. Daar aan gekomen was het hartstikke druk, dus moesten we een hele poos wachten. Op een gegeven moment ging Yannick op handen en voeten staan, zoals zo vaak. Maar deze keer liet hij zijn handen zo'n 10 centimeter boven de grond. Ik zeg tegen Wilfried: "Kijk, daar gaat ie!!" Maar toen ging hij toch gauw weer zitten. Het zou ook teveel van het goede zijn, als hij nu al los zou gaan staan!! Yannick was als een van de laatste aan de beurt en we mochten met hem mee tot hij sliep. De operatie op zich stelt eigenlijk niet zoveel voor, maar natuurlijk doet het pijn. Hij had dan ook veel verdriet toen hij weer bij ons kwam. We mochten hem direct weer mee nemen naar huis. Thuis heb ik hem een zetpil bij gegeven en toen in zijn campingbedje gelegd. Daar is hij in slaap gevallen. Om goed half 12 was hij weer wakker en toen was de pijn weg. Daarna was hij goed te pas!! Ik had het idee dat ik de daar op volgende dagen al goed kon  merken dat hij meer hoorde en dat hij meer lucht kreeg. Hij reageert gerichter als hij een geluid hoort. Weet nu waar het vandaan komt. Wat hij daarvoor niet kon. Hij hoorde wel geluiden, maar kon ze niet lokaliseren.

27 Augustus hebben we verjaardag van Opa Jan. Hij is geen echte opa van de kinderen, maar mijn peetoom. ( Hij en zijn vrouw hadden geen kinderen, dus heb ik ze mijn kinderen 'gegeven' om opa en oma te zijn) Zij is intussen al overleden. Maar Opa Jan was jarig en daar moet je dan toch even naar toe. Ze kregen van alles. (Mijn moeder en vader waren er ook) En ook Yannick begon van alles mee te eten. Nibbit chips, ei, worst en natuurlijk slagroom. Feest dus!! Maar hiervoor had hij eigenlijk nog nooit stukjes willen eten, dus was dit alweer een mijlpaal. We zouden er haast aan wennen, dat er bijna elke dag iets bijzonders gebeurt!!! Nu eet hij dus ook thuis met de pot mee!!

©webdesign Ine 2005